
خانواده، مدرسه و جامعه سه رکن اصلی و مهم در آموزش و یادگیری افراد به ویژه دانشآموزان تلقی میشوند. هر کدام از ارکان فوق موجب رشد ذهنی، جسمی، عاطفی، اجتماعی و فرهنگی دانشآموزان میشوند.
قشهایی که به منظور فعالیّتهای آموزشی خارج از کلاس (تکالیف شب) میتوان برشمرد، عبارتند از:
۱) اهرمِ تنظیمکنندة توانمندی برای آموزش است.
۲) تکرار و تمرین مطالب آموخته شده موجب تثبیت و تعمیق آنها میشود.
۳) توانایی فراگیر را در تعمیم آموختهها و کاربرد آنها در موقعیّتهای جدید افزایش میدهد.
۴) نیروی ابتکار و خلاقیّت دانشآموز به ویژه افراد مستعد و باهوش تحریک میشود.
۵) حس استقلال تقویت شده و موجب علاقهمندی به علم و مطالعه در فراگیر میشود.
۶) فراگیر به این باور میرسد که یادگیری در خارج از کلاس و مدرسه نیز امکانپذیر خواهد بود.
۷) دانشآموزان ضعیف با استفاده از این فرصت میتوانند خود را با سایرین همسطح کنند.
۸) نوعی ارزشیابی از آموختههای دانشآموزان است و بنابراین معلّمان را از وضعیت یادگیری فراگیر مطّلع میسازد.
۹) رفتارهایی چون حوصله، ثبات و استقامت را در دانشآموزان تقویت میکند.
۱۰) انجام تکالیف مستلزم برنامهریزی است. بنابراین انضباط فردی و خودرهبری را تقویت میکند.
۱۱) اولیاء را به مشارکت در فعّالیّتهای آموزشی و ... تشویق میکند.
۱۲) زمینة مساعدی برای ظهور روشهای یادگیری مستقل و انفرادی (خود راهبری آموزشی) ایجاد میکند.
۱۳) حس کنجکاوی و روحیة مشاهدة دقیق نزد فراگیران به صورت یک رفتار تبدیل میشود.
۱۴) در درازمدّت پاسخگوی نیازهای آموزشی فراگیر خواهد بود.
۱۵) در فرآیند آموزش و تحقیق زمینة لازم به منظور فعّالیّتهای گروهی دانشآموزی ایجاد میکند.